Op zaterdagmorgen 1 november vetrekken we (Tonny Drijdijk, Richard de Jager, Johan de Visser, Herwig Minnen en Janine Schoneman) vanuit Goes richting het vliegveld in Brussel.

Na een voorspoedige reis, komen we zondagmiddag aan op Madurai Airport. Een graad of 28, licht bewolkt. Onze vrienden en zakenpartners uit India komen ons ophalen. Fijn om elkaar weer te zien! De rit naar het hotel duurt een klein uur. Altijd weer even wennen aan de chaos in het verkeer hier!

 

Maandag

Op maandagochtend gaan we vroeg aan de slag. Vandaag bezoeken we het hoofdkantoor van de Dhan Foundation. Ze zijn verhuisd sinds ons vorige bezoek en het ziet er professioneel uit. De bestuurders doen meteen onderzoek in de boeken. We geven wat typisch Nederlandse presentjes zoals stroopwafels en hagelslag. Na deze eerste meeting gaan we naar de tailor (kledingatelier). De heren willen graag kleding op maat laten maken. Daarvoor moet wel even gemeten worden, de heren zijn behoorlijk groter dan de standaard hier. Het proces in zo’n winkel is prachtig om te aanschouwen. Voor iedere handeling is een aparte medewerker. Om de prijs te bepalen wordt er veel gerekend, maar de bestelling is gedaan en eind van deze week kunnen we het ophalen!

Na de lunch rijden we de stad uit naar het platteland. Een bezoek aan een Self Helping Group. Dit is een groep dames die bij elkaar komen om van elkaar te leren en zaken te delen. Zij zijn bekend met onze stichting en nemen ook leningen bij ons af. Het vergaderen doen we in het Engels. We zitten op de grond. Dat is voor deze dames veel gemakkelijker dan voor ons, we zijn het niet gewend.

Na een drukke dag met veel indrukken gaan we richting het hotel. We dineren, nemen de dag door en gaan slapen.

      

Dinsdag

Dinsdagmorgen bezoeken we huizen die mede door een lening vanuit onze stichting gebouwd zijn. De bewoners zijn trots op hun huis en laten graag alles zien. Met deze groep deelnemers zijn we natuurlijk al een keer hier in India geweest maar het blijft altijd indrukwekkend om te zien en voelen hoe de mensen leven en wonen. Sanitaire voorzieningen hebben wel de aandacht, ook vanuit de overheid. Je ziet in steeds meer huizen een ‘badkamer’. Dat wil zeggen een ‘franse-langs-de-snelweg-wc’  in een aparte ruimte met een paar tonnen water erbij. We bezoeken ook een aantal ondernemers. Er wordt hard gewerkt, veel uren en vaak zittend op de grond. We hebben echt bewondering voor deze mensen. In een straatje komen we een echtpaar tegen dat een strijkservice heeft. Ze hebben allebei een kar, 4 lege fietsbanden met een plaat erop. Dan hebben ze een strijkijzer op kooltjes, zwaar maar goed heet! De dames uit de buurt brengen hun strijkgoed bij de kar en krijgen dit keurig gestreken en gevouwen terug tegen betaling. Mooi om te zien hoe een echtpaar op deze manier een inkomen bij elkaar krijgt.

    

Onderweg delen we altijd onze meegebrachte cadeautjes uit. Veel tekenspullen, schriften, stickers maar ook haarelastiekjes, blonde barbies en speelgoed. Als we aan het uitdelen zijn komen de kinderen van alle kanten op ons af.

     

We bezoeken ook een tegelfabriekje. Indrukwekkend hoe deze mensen met de hand en uit de losse pols de ontwerpen maken voor deze tegels. Echt mooi en heel kleurrijk! Ook hier wordt weer heel hard gewerkt. We nemen allemaal een tegel mee als aandenken, leuk!

    

Een ander type onderneming dat je hier ziet is houtbewerking. Werkelijk een kunst! Op een stuk hout wordt een heel gedetailleerde tekening gemaakt en na heel veel uren tikken en schaven ontstaat er een prachtig verhaal in het hout. Ook hiervan zijn we onder de indruk. De ondernemers onder ons zien altijd kansen om hiermee in Nederland iets te gaan doen.

In de avond zijn we te gast bij een aantal dames die samen een weverij runnen. Zij waren eerst allemaal in dienst bij iemand. Nu zijn ze zelf ondernemer en hebben een weefgetouw aangeschaft. We zitten op de grond, krijgen koffie en kunnen hun waar kopen. Prachtige en zeer kleurrijke kleden maken ze. Zij dragen dit als sari. Na afloop krijgen we een demonstratie. In een donkere, lage ruimte wordt het weefgetouw vakkundig bediend. Mooi om te zien!

Na een indrukwekkende dag en de hectiek van deze stad genieten we van een heerlijke maaltijd bij ons hotel en zoeken we onze kamers op voor de nodige nachtrust.

 

Woensdag

Dit is de dag waarop we de handen uit de mouwen gaan steken! We verzamelen zoals elke ochtend bij de ingang van het hotel en dragen onze Housing4More polo. Johan heeft weer mooi gereedschap meegenomen waarmee we aan de slag gaan. We komen terecht bij een oudere dame die (al jaren) haar huis aan het opbouwen is. Ze is niet meteen overtuigd van onze bouwkwaliteiten…. Zij maakt cement, dat overigens net zo duur is als in Nederland. Dat doe ze heel handig, op haar blote voeten en met de hand en 1 schep. Wij bouwen een muurtje op het huis zodat daar later weer een verdieping van gemaakt kan worden. Immers, hier leven meerdere generaties in 1 huis en schuif je telkens een verdieping op. Het is leuk om zo met elkaar bezig te zijn, de vrouw geniet ervan. Ze vindt het resultaat dan ook geweldig. De werkhandschoenen die ze kreeg zijn niet aan haar besteed. Daar kan ze niets mee. De troffels wel, die zullen nog lang meegaan hier. Een mooie ervaring!

       

We lunchen in de stad in een hotel. Dat bevalt altijd prima, het eten is heerlijk! Na de lunch gaan Richard en Tonny naar het hoofdkantoor voor verdere besprekingen. Johan, Herwig en Janine maken een cultureel uitstapje. We zien prachtige delen van Madurai die we tijdens de vorige reis nog niet hebben gezien. Er is ontzettend veel historie in deze stad. Daarnaast leren we over hun gebruiken en rituelen, indrukwekkend.

’s Avonds gaan we eten in een hotel in de stad. We krijgen een rondleiding en het ziet er fantastisch uit. Misschien een plek voor de volgende keer?

 

Donderdag

Donderdagochtend is alweer de laatste ochtend in Madurai. De tijd vliegt. Ook nu gaan Richard en Tonny weer naar het hoofdkantoor voor een evaluatie en toekomstbespreking. Johan, Herwig en Janine gaan met de bus naar het platteland om bij klanten op bezoek te gaan. Het blijft fantastisch om te zien hoe de mensen wonen, werken en leven. We zien heel blije en warme mensen. Het leven hier is eenvoudig en niet gejaagd. Men is tevreden. Eenmaal terug in de stad moeten we haasten om nog te lunchen, de gemaakte kleding bij de tailor op te halen en onze spullen in het hotel op te halen. Begin van de middag vertrekken we uit Madurai. We nemen afscheid van onze vrienden en begeleiders  en krijgen nog prachtige presentjes mee. We bedanken hen hartelijk voor de altijd gastvrije ontvangst. Met een vlucht van Madurai naar Chennai en van Chennai naar Dubai hebben we India weer verlaten. We kijken terug op een mooie reis. We zien dat we met Housing4More echt mensen helpen om een beter bestaan op te bouwen. En dat raakt ons en maakt dat we ons allemaal bijzonder graag blijven inzetten voor dit mooie doel!